Szczekociny Kielce district, Poland.

Laja Ruchla Szyjka, born on 20/10/1929 in Szczekociny. Belongs to collection: Yad Vashem Photo Archive

Jews are first mentioned in the late 15th century but the hostility of the local population kept the community growing until the 18th century. The wealthier Jews lent money to the estate owners and bought up their produce (grain and alcoholic beverages).

In the late 18th century the Jews formed an organized community with a synagogue and cemetery. A separate Jewish quarter was established in 1822. The Jewish population grew to 2,305 (total 3,393) in 1897.

At the turn of the 19th century Jews opened a number of factories (for paper, bricks and roof tiles, and honey and mead). Many Jews homes were destroyed in fires in 1895 and 1910. In this period, Hasidism began to spread under the influence of R. Lipa, a follower of the “Seer of Lublin” and R. Yisrael of Kozienice. Gur Hasidism were the dominant group.

During World War I, THE Jews suffered from severe food shortages but community life continued unabated with Agudat Israel, Mizrachi, and Ha-No’ar ha-Tziyyoni becoming active. Agudat Israel later opened a Beth Jacob school for 200 girls.

In 1921 the Jewish population was 2,532. In the 1930’s, economic boycotts undermined Jewish livelihoods as antisemitism intensified.   

The Germans captured Szczekociny on 4 September 1939, their bombardments destroying half the city. Rioting Poles immediately looted Jewish property and the Germans murdered over 20 Jews within a week. Many Jews fled, leaving 1,500 out of a pre-war population of about 2,800. A Judenrat was set up under a regime of forced labour and severe persecution. On 20th September 1942 (Yom Kippur eve), the sick and old were executed and the rest deported to the Treblinka death camp. About 200 local Jews returned to Poland from the Soviet Union after the war, 130 settling Sosnowiec, but most eventually left for the U.S. and Israel. 

• Wersja polska "Encyklopedia życia Żydów przed i podczas holokaustu"

Szczekociny, województwo kieleckie, Polska.

Żydzi po raz pierwszy są wzmiankowani pod koniec XV wieku, jednak wrogość lokalnej ludności powstrzymywała aż do wieku XVIII wzrost społeczności żydowskiej. Bogatsi Żydzi pożyczali pieniądze właścicielom miasta i kupowali od nich produkty (zboże i wyroby alkoholowe).

Pod koniec wieku XVIII, Żydzi tworzyli zorganizowaną społeczność z własną synagogą i cmentarzem. Oddzielna "dzielnica" żydowska powstała w 1822. Ludność żydowska wynosiła w 1897 r. 2305 (ogółem mieszkańców Szczekocin w tym okresie było 3393).

Na początku XIX wieku Żydzi otworzyli wiele zakładów (produkowano papier, cegły i dachówki, miody i miody pitne). Wiele domów żydowskich zostało zniszczonych podczas pożarów w 1895 i 1910. W tym okresie chasydyzm, pod wpływem R. Lipa, ucznia "Proroka z Lublina" i R. Yisrael z Kozienic, zaczął się rozprzestrzeniać. Chasydyzm Gur był dominującą grupą. Podczas I Wojny Światowej, Żydzi cierpieli z powodu klęski głodu ale dzięki aktywności Agudat Israel, Mizrachi i Ha-No'ar ha-Tziyyoni życie społeczności nie słabło. W późniejszym okresie Agudat Israel otworzył szkołę dla 200 dziewcząt "Beis Jaakow" [z hebr. Dom Jakuba]. W roku 1921 Żydowska społeczność liczyła 2532. W latach 30' XX wieku, bojkot ekonomiczny podważył Żydowski dobrobyt, jednocześnie nasilał się antysemityzm.

Niemcy zdobyli Szczekociny czwartego września 1939 ich bombardowania zniszczyły połowę miasta. Wzburzeni Polacy natychmiast rabowali Żydowską własność a Niemcy wymordowali ponad 20 Żydów w przeciągu tygodnia. Wielu Żydów uciekło, zostało 1,500 z przedwojennej liczby około 2800. Ustanowiono Judenrat [Rada Żydowska], zmuszano do pracy i bezwzględnie prześladowano. Dnia dwudziestego Września 1942 (w przeddzień święta Yom Kippur) na chorych i starych wykonano egzekucję a resztę wywieziono do obozu w Treblince. Około 200 Szczekocińskich Żydów wróciło po wojnie do Polski ze Związku Radzieckiego, 130 osiedliło się w Sosnowcu ale większość ostatecznie wyjechała do Stanów Zjednoczonych i Izraela