Przejdź do głównej treści Przejdź do wyszukiwarki

Stowarzyszenie Miłośników Historii Szczekocin i Okolic Stowarzyszenie Miłośników Historii Szczekocin i Okolic

Adam Nielepiec burmistrz Szczekocin w latach 1821-1833

Utworzono dnia 13.04.2014
Czcionka:

Lech Frączek

Adam Nielepiec burmistrz Szczekocin w latach 1821-1833

 

4. Pieczęć burmistrza miasta Szczekociny z 1821 r. A_PK, RGR, sygn. 2858, s. 8a.

Pieczęć burmistrza Szczekocin Adama Nielepca na dokumencie z roku 1821.

 

Sylwetka Adama Nielepca burmistrza Szczekocin sprawującego ten urząd na początku XIX w. z pewnością należy do grona najciekawszych postaci związanych z dziejami miasta. Urodził się on w Drużykowej w roku 1795 w rodzinie szlacheckiej. Był osobą nieźle wykształconą posługującą się językami niemieckim oraz łaciną. Jego kariera urzędnicza w Szczekocinach rozpoczęła się od objęcia zastępstwa urzędu burmistrza po odchodzącym Dominiku Bazance, co miało miejsce w 1820 r.

 

Oficjalnie Adam Nielepiec dostał nominację na upragnione stanowisko w roku 1821 dzięki poparciu właścicielki miasta Urszuli Dębińskiej, która zgodnie z obowiązującym prawem przedstawiała kandydatów na burmistrzów. Po spełnieniu formalności tzn. po wpłaceniu kaucji 240 zł. oraz złożeniu przysięgi na wierność carowi Aleksandrowi I rozpoczął tam działalność. Nie mógł jednak liczyć na szybkie wzbogacenie się albowiem na niską pensję burmistrza wynoszącą 600 zł. rocznie składali się wówczas niezamożni mieszczanie, wcale nieskorzy do płacenia. Fakt ten znalazł wyraz w piśnie skierowanym przez Adama Nielepca do władz rządowych, w którym żalił się tymi słowy: pensja zaledwo na pierwsze potrzeby do życia i oporządzenie, choć mizerne wystarcza, a co więcej, że jedynie ze składek od obywateli się składa i tej nigdy bez pomocy wojskowej ściągnąć nie można i często trafi się, że biednym trzeba darować.

 

Burmistrzowi trudno było rządzić Szczekocinami z kilku powodów. Po pierwsze dlatego, że ten organizm miejski był wówczas formalnie podzielony na odrębne miejscowości: Szczekociny, Zarzecze oraz Nawsie, należące do różnych powiatów. Po drugie dlatego, że dochodziło w nim nieustannie do sporów na linii: właściciele dóbr Szczekociny, mieszkańcy, władze administracyjne. Procesowano się niemal o wszystko począwszy od przywilejów miejskich a skończywszy na cenach targowych.

 

Niemniej jednak Adam Nielepiec starał się działać na miarę swoich możliwości. Popierał działania mające na celu przyłączenie Zarzecza do Szczekocin, walczył z nielegalnymi jarmarkami, które w tamtym okresie przeniosły się z miasta na Zarzecze, próbował wcielić w życie projekt wybrukowania rynku, co mu się niestety nie udało. Nie pomogli mu w tym mieszkańcy, którzy jak wykazała kontrola z 1825 r. nie poczynili w tym celu najmniejszego nawet przygotowania, co dowodzi ich krnąbrnego zamiłowania nieporządku, ścierpianym dalej być niemogącego.

 

Niewątpliwym sukcesem Adama Nielepca było wydzierżawienie dochodów miasta pochodzących z miar i wag miejskich. Takiemu dzierżawcy wydawano wzorce ciężaru i długości a zarazem otrzymywał on wyłączność na mierzenie oraz ważenie towarów podczas jarmarków za opłatą. W zamian za ten przywilej dzierżawcy wpłacali co kwartał stała kwotę na rzecz kasy miejskiej, która w latach 1824-1835 zarobiła na tym interesie 648 zł.

 

Gorzej poszło Adamowi Nielepcowi z realizacją dzierżawy rybołówstwa na Pilicy, ponieważ Barbara Czacka zgłosiła swój formalny protest. Rządca jej dóbr niejaki Teofil Piotrowski polecił nawet stróżowi leśnemu Szymonowi Ziętarskiemu strzelać do poławiaczy ryb za dostrzeżeniem, nie tak dalece ażeby którego zastrzelić, tylko po nogach kaleczyć. Ostatecznie trzeba było wypłacić dworowi odszkodowanie 202 zł. tytułem bezprawnej dzierżawy.

 

W lipcu 1831 r. Adam Nielepiec wziął nieograniczony urlop aby wstąpić do wojska walczącego przeciwko powstańcom listopadowym. Zapewne liczył, iż pomorze mu to w dalszej karierze. W żadnej bitwie jednak nie brał udziału i powrócił do Szczekocin w listopadzie tego roku. Batalię (ostatecznie zwycięską) musiał za to stoczyć ze swoim zastępcą Antonim Królikowskim, który początkowo ani myślał ustępować.

 

Krótko po tych wydarzeniach Adama Nielepca oskarżyło trzech żydów: Litman Feleger, Herszlik Rathayzer i Abram Jaskierowicz, zarzucając pobór bezprawnych opłat oraz przedstawiając władzom sylwetkę burmistrza w jak najgorszym świetle. Pisali oni, że Niepiec nie był pilnym w urzędowaniu, gdyż jedynie bawił się polowaniem i częstokroć napijał się. Śledztwo prowadził przybyły z Olkusza Oskar du Lauran (najpewniej jakiś Francuz), który w noc poprzedzającą przesłuchania zatrzymał się w domu u burmistrza. Wedle źródeł niechętnych Adamowi Nielepcowi obaj wspólnie biesiadowali, jedli pili i trzymali się za ręce. Innymi słowy była libacja a rano delegowany urzędnik miał badać sprawę człowieka, z którym wieczorem tak dobrze się bawił.

 

Izraelici sprawę przegrali, ale w trakcie dochodzenia wyszło na jaw ich matactwo. Okazało się, że jeden z trzech oskarżycieli Litman Feleger nic burmistrzowi nie zarzuca. Na pytanie śledczego dlaczego, więc podpisał się pod skargami z rozbrajającą szczerością odparł, że nie wiedział co podpisuje, bo podsunięty dokument sporządzony był w nieznanym mu języku, czyli po polsku. Jedynym, co udało się uzyskać oskarżycielom było wykazanie poszlak na oszustwa finansowe przyjaciela i sekretarza burmistrza niejakiego Józefa Kuźnickiego, który przeczuwając co się święci, zniknął w niejasnych okolicznościach.

 

Adam Nielepiec choć formalnie oczyszczony z zarzutów dostał za całe zamieszanie naganę z wpisem do akt, ponieważ jak uzasadniła Komisja Rządowa dał pretekst do zanoszenia skarg przymykając oko na zdzierstwa swojego pisarza Kuźnickiego.

 

Kres urzędowania Adama Nielepca w Szczekocinach nastąpił 1 VII 1833 r. Co ciekawe mieszkańcy Szczekocin zarówno chrześcijanie jak oraz liczni żydzi przeciwni byli jego odejściu i bezskutecznie apelowali do władz o zmianę tej decyzji.

 

Były burmistrz Szczekocin nie rezygnował później z pracy urzędniczej. Początkowo spadł do roli wójta gminy Nieznanowic a później Włoszczowy ale w 1844 r. został wreszcie burmistrzem Secemina i tą funkcje sprawował do śmierci w roku 1873. Przyczyną jego zgonu była najprawdopodobniej szalejąca w okolicy epidemia cholery.

 

Na koniec można dodać, że władza i polityka tak absorbowały Adama Nielepca, iż na ożenek znalazł czas dopiero w wieku 41 lat. Za to później zajął się on życiem rodzinnym wyjątkowo skutecznie albowiem ze swoją wybranką Teresą Czechowską doczekał się aż siedmiorga dzieci.

 

Imieniny

Zegar

Pogoda

Zaprzyjaźnione Instytucje

Archiwa Społeczne